Η ιδιοπαθής υπέρταση, ή αρτηριακή υπέρταση, είναι μια χρόνια νόσος του ανθρώπινου καρδιαγγειακού συστήματος, η οποία συνεπάγεται συστηματική αύξηση της αρτηριακής πίεσης στη συστηματική ή πνευμονική κυκλοφορία.
Ο μηχανισμός ανάπτυξης της παθολογίας
Ο κύριος λόγος για την ανάπτυξη της επίμονης υπέρτασης είναι η αύξηση της καρδιακής παροχής ανά λεπτό και η ανταπόκριση του αγγειακού στρώματος σε αυτό. Ο παράγοντας στρες προκαλεί ανισορροπία στη ρύθμιση του αρτηριακού τόνου από τον εγκέφαλο. Ως αποτέλεσμα, υπάρχει σπασμός των περιφερικών τριχοειδών αγγείων, συμπεριλαμβανομένων των νεφρικών. Ως αποτέλεσμα, αυξάνεται η σύνθεση των νευροδιαβιβαστών του συστήματος ρενίνης-αγγειοτενσίνης-αλδοστερόνης, σχηματίζεται αγγειακή δυσκινησία και η κυκλοφορία του αίματος.
Η αλδοστερόνη, υπεύθυνη για το μεταβολισμό νερού-αλατιού, συγκρατεί νερό, το οποίο μεγιστοποιεί τον όγκο του βιολογικού υγρού που κυκλοφορεί στην κυκλοφορία του αίματος, αυξάνοντας έτσι την αρτηριακή πίεση. Η υψηλή πίεση αυξάνει το ιξώδες του αίματος, κινείται πιο αργά κατά μήκος του αγγειακού στρώματος και οι ιστοί και τα όργανα δεν λαμβάνουν έγκαιρα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά και οξυγόνο.
Η παραβίαση των μεταβολικών διεργασιών είναι ο λόγος που στην υπέρταση προκαλεί πάχυνση των τοιχωμάτων των αιμοφόρων αγγείων, στενεύει τον αυλό τους, καθορίζει ένα συνεχώς υψηλό επίπεδο συνολικής περιφερικής αντίστασης και καθιστά την υπέρταση μη αναστρέψιμη.
Με την πάροδο του χρόνου, η διαπερατότητα των τριχοειδών αγγείων αυξάνεται, τα τοιχώματα των αρτηριών εμποτίζονται με πλάσμα και αναπτύσσεται αρτηριοσκλήρωση. Στο πλαίσιο τέτοιων μετασχηματισμών, αρχίζει η σκλήρυνση του μυοκαρδίου, του εγκεφάλου, των νεφρών, η υπέρταση, η εγκεφαλοπάθεια και η νεφροσκλήρωση.
Ταξινόμηση
Για να δοθεί ένας λεπτομερής ορισμός της αρτηριακής υπέρτασης, χρησιμοποιούνται διάφορες επιλογές για την ταξινόμηση αυτής της παθολογικής κατάστασης. Διαχωρίστε βαθμούς, τύπους, στάδια, τύπους, αιτίες υπέρτασης. Επιπλέον, ταξινομείται σύμφωνα με το ICD 10. Η διάγνωση απαιτεί εξέταση όλων των επιλογών.
Σύμφωνα με το ICD-10
Η αρτηριακή υπέρταση έχει τον δικό της κωδικό στον διεθνή ταξινομητή ασθενειών. Η παθολογία περιλαμβάνεται στην ενότητα «Ασθένειες που χαρακτηρίζονται από αυξημένη αρτηριακή πίεση» κωδικός I10-I15. Διανέμω:
- I10 Η πρωτοπαθής υπέρταση - η πιο κοινή παραλλαγή με κακοήθη ή καλοήθη πορεία, εμφανίζεται για ασαφείς λόγους, αλλά πάντα ως ανεξάρτητο σύμπτωμα, χωρίς εμπλοκή εσωτερικών οργάνων στην παθολογική διαδικασία.
- I11 AH που προκαλεί βλάβη του μυοκαρδίου: I11. 0 - με καρδιακή (συμφορητική) ανεπάρκεια, I11. 9 - χωρίς αυτήν.
- I12 Υπέρταση με νεφρική βλάβη: I12. 0 - με νεφρική ανεπάρκεια, I12. 9 - χωρίς αυτό.
- I13 - υπέρταση με συνδυασμένη βλάβη στα νεφρά και την καρδιά: I13. 0 - κυρίως με καρδιακή ανεπάρκεια, I13. 1 - κυρίως με νεφρική ανεπάρκεια, I13. 2 - με καρδιονεφρική ανεπάρκεια, I13. 9 - απροσδιόριστη.
- I15 Δευτερογενής (συμπτωματική) υπέρταση - σύμπτωμα βλάβης οργάνου-στόχου: I15. 0 - νεφρική υψηλή αρτηριακή πίεση, I15. 1 - σύμπτωμα άλλων νεφρικών παθήσεων, I15. 2 - σύμπτωμα ενδοκρινικών διαταραχών, I15. 8 - σύμπτωμα βλάβη σε άλλα εσωτερικά όργανα·I15. 9 - απροσδιόριστο.
Η συμπτωματική αρτηριακή υπέρταση είναι μια αύξηση της πίεσης λόγω δυσλειτουργίας των οργάνων που εξισορροπούν την αρτηριακή πίεση, και αποτελεί λιγότερο από το 5% όλων των υπερτασικών καταστάσεων.
Κατά αιτιολογία
Εάν η πρωτοπαθής και δευτεροπαθής αρτηριακή υπέρταση ταξινομείται σύμφωνα με το αιτιολογικό χαρακτηριστικό, κατανείμετε:
- νεφρών;
- ενδοκρινικό?
- φλεγμονώδης (αορτίτιδα);
- υπέρταση σε έγκυες γυναίκες?
- νευρολογικός;
- ιατρικός;
- μετεγχειρητική?
- αιμοδυναμική (παθολογία της καρδιάς ή των αιμοφόρων αγγείων).
Πάνω από το 90% αντιστοιχεί στο πρωτοβάθμιο.
Ανά τύπο
Λαμβάνοντας υπόψη το επίπεδο της αρτηριακής πίεσης, η παθολογία χωρίζεται στους ακόλουθους τύπους:
- οριακά - οι δείκτες αρτηριακής πίεσης φτάνουν στο επίπεδο 140/90 με επακόλουθη μείωση των τιμών.
- συστολική απομονωμένη - το ανώτερο επίπεδο είναι περισσότερες από 140 μονάδες, το κατώτερο είναι μέχρι 90.
Η αρτηριακή πίεση δείχνει είτε μέτρια αύξηση και στους δύο δείκτες, είτε σοβαρή αύξηση στην ανώτερη τιμή με σταθερά χαμηλότερη τιμή.
Κατά βαθμό
Αυτή η διαβάθμιση έχει τη μεγαλύτερη σημασία για τους κλινικούς γιατρούς, καθώς χαρακτηρίζει το επίπεδο και τη σταθερότητα της αρτηριακής πίεσης. Ανάλογα με τον βαθμό της αρτηριακής υπέρτασης μπορεί να είναι:
- βέλτιστη - δείχνει διαφορετικούς αριθμούς αρτηριακής πίεσης εντός του επιτρεπόμενου ηλικιακού κανόνα.
- φυσιολογικό - το επίπεδο της αρτηριακής πίεσης στην περιοχή από 120/85 έως 140/90.
- οριακή - με σταθερούς δείκτες στο επίπεδο 140/90.
- GB 1 βαθμός (ή AH 1 βαθμός) - επίπεδο πίεσης από 140/90 έως 160/100.
- GB 2 βαθμοί (AH 2) - επίπεδο αρτηριακής πίεσης από 160/100 έως 180/110.
- GB 3 μοίρες (AH 3) - το επίπεδο της αρτηριακής πίεσης είναι περισσότερο από 180/110.
Ανάλογα με το επίπεδο της διαστολικής πίεσης, διακρίνονται οι ακόλουθες επιλογές:
- ήπιοι (ήπιοι) δείκτες GB - DBP (διαστολική αρτηριακή πίεση) δεν υπερβαίνουν τις 90 μονάδες, δεν απαιτεί διόρθωση φαρμάκου.
- μέτρια, η οποία περιλαμβάνει τα στάδια 1 και 2 με DBP από 100 έως 115.
- σοβαρή ή κακοήθης GB (βαθμός 3) - ένα επίπεδο πίεσης μεγαλύτερο από 115.
Όταν πρόκειται για το βαθμό GB, σημαίνει μόνο το επίπεδο των δεικτών πίεσης, η γενική κατάσταση δεν λαμβάνεται υπόψη.
Κατά στάδια
Το GB ταξινομείται ανάλογα με τη βλάβη στα όργανα-στόχους, τη γενική ευημερία του ασθενούς. Υπάρχουν 3 στάδια:
- Το πρώτο ή μέτριο χαρακτηρίζεται από αστάθεια των δεικτών αρτηριακής πίεσης κατά τη διάρκεια της ημέρας: από 140/90 έως 180/105, αλλά συνήθως η πίεση ομαλοποιείται από μόνη της εάν ο ασθενής σταματήσει τις αιτίες που προκάλεσαν υπέρταση, οι κρίσεις είναι σπάνιες, είναι εύκολες , οι βλάβες των εσωτερικών οργάνων δεν διορθώνονται, οι πονοκέφαλοι σπάνια εμφανίζονται πόνος, αίσθημα αδυναμίας, μειωμένη απόδοση.
- Το δεύτερο ή μεσαίο στάδιο της GB εμφανίζεται όταν οι μετρήσεις φτάνουν τις 200/120 μονάδες, τυπικά συμπτώματα υπέρτασης είναι κρίσεις, παλμοί στο κεφάλι, πόνος στο στήθος, ημικρανία, χρόνια κόπωση, εργαστηριακή ανίχνευση τριχοειδούς συστολής, ισχαιμία του μυοκαρδίου, νεφρά, κεντρικό νευρικό σύστημα, πιθανά εγκεφαλικά επεισόδια, παροδική ισχαιμία του εγκεφάλου.
- Το τρίτο ή στάδιο της πολύ σοβαρής υπέρτασης χαρακτηρίζεται από αρτηριακή πίεση πάνω από 205/125 και άνω, διαρκώς υπερτασικές κρίσεις που έχουν σοβαρή πορεία, σύνδρομο LVH (ανεπάρκεια αριστερής κοιλίας), εγκεφαλοπάθεια, εγκεφαλική θρόμβωση, πετεχειώδεις αιμορραγίες, οίδημα οπτικού νεύρου, αορτή ανεύρυσμα, νεφρική βλάβη.
Κάποια ανακούφιση του τρίτου σταδίου εμφανίζεται μετά από καρδιακή προσβολή ή εγκεφαλικό. Αλλά αυτή η κατάσταση συνοδεύεται από μια κατάσταση στην οποία μειώνεται μόνο η συστολική ή η παλμική πίεση, ενώ η διαστολική πίεση παραμένει πάντα σταθερά υψηλή.
Ανά τύπο
Οι ακόλουθοι τύποι αντιστοιχούν στην πορεία της παθολογίας:
- παροδική - επεισοδιακή αύξηση της πίεσης, από αρκετές ώρες σε μία ημέρα, ομαλοποιείται ανεξάρτητα.
- ασταθής - τυπικό για το ντεμπούτο της παθολογίας, τα άλματα στην αρτηριακή πίεση είναι ασήμαντα, δεν απαιτούν πρόσθετη παρέμβαση.
- σταθερή υπέρταση - μια επίμονη αύξηση του επιπέδου της πίεσης με τη διόρθωση του φαρμάκου.
- κρίση - τα άλματα της αρτηριακής πίεσης συμβαίνουν αυθόρμητα, περιοδικά, είναι απαραίτητη η φαρμακευτική θεραπεία.
- κακοήθης - οι δείκτες πίεσης είναι μέγιστοι, πολλές επιπλοκές μέχρι θανάτου.
Η σοβαρότητα της παθολογίας αντιστοιχεί στην αυξανόμενη ένταση των συμπτωμάτων.
Παράγοντες κινδύνου
Στην ανάπτυξη της αρτηριακής υπέρτασης, τον κύριο ρόλο παίζει η διαταραχή των κέντρων του εγκεφάλου. Ελέγχουν τη λειτουργία όλων των εσωτερικών οργάνων. Παράγοντες κινδύνου για το ντεμπούτο του GB θεωρούνται πολύ ενεργή πνευματική δραστηριότητα, νυχτερινή εργασία, δόνηση, θόρυβος.
Επιπλέον, η ενεργή χρήση αλατιού προκαλεί την ασθένεια, η οποία συγκρατεί νερό στο σώμα λόγω αγγειόσπασμου, κληρονομικής προδιάθεσης, συνδυασμού υπέρτασης με ενδοκρινικές παθολογίες, νεφρική ανεπάρκεια, παχυσαρκία, εστιακές (περιεστιακές) λοιμώξεις στο οξύ στάδιο.
Δεν μπορείτε να προεξοφλήσετε τον παράγοντα ηλικίας, τον χρωματισμό του φύλου: σε άνδρες οποιασδήποτε ηλικίας, το GB διαγιγνώσκεται στις μισές περιπτώσεις. Μόνο σε εμμηνοπαυσιακές γυναίκες, η παθολογία αναπτύσσεται πιο συχνά. Οι βέλτιστες συνθήκες για την ανάπτυξη της νόσου είναι ο αλκοολισμός, το κάπνισμα, τα ναρκωτικά, η ενέργεια, η μη ισορροπημένη διατροφή, τα περιττά κιλά, η καθιστική ζωή και η δυσμενής οικολογική κατάσταση.
Χαρακτηριστικά της κλινικής, ο κίνδυνος της υπέρτασης
Ένα χαρακτηριστικό της αρτηριακής υπέρτασης είναι η λανθάνουσα πορεία. Συχνά τα συμπτώματα της υπέρτασης μπερδεύονται ως απλή υπερκόπωση και αυτή τη στιγμή υπάρχει βλάβη στα εσωτερικά όργανα-στόχοι και ανάπτυξη σοβαρών επιπλοκών. Ο κίνδυνος ανάπτυξής τους είναι μεγαλύτερος, όσο νεότερος είναι ο ασθενής. Αυτός είναι ο πιθανός κίνδυνος της νόσου.
Είναι σχεδόν αδύνατο να θεραπεύσει το GB, αλλά η πρόληψη της εμφάνισής του ή η διακοπή της εξέλιξής του είναι στη δύναμη των καρδιολόγων. Όσο νωρίτερα διαγνωστεί η νόσος, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες για αποτελεσματική αποκατάσταση του ασθενούς. Η διάγνωση σχετίζεται άμεσα με την τακτική παρακολούθηση της αρτηριακής πίεσης.
| την ηλικία του ασθενούς | Κανόνας ΑΠ |
|---|---|
| 16-20 ετών | 70 έως 120/80 |
| 20 - 40 ετών | Από 120/70 έως 130/80 |
| 40-60 | Όχι υψηλότερο από 135/85 |
| Πάνω από 60 | Όχι υψηλότερο από 140/90 |
Τα κλινικά συμπτώματα στο αρχικό στάδιο είναι σχεδόν αόρατα, μερικές φορές οι ασθενείς με υπέρταση ανησυχούν για:
- πονοκέφαλο;
- άγχος χωρίς κίνητρα.
- ιδρώνοντας;
- κρυάδα;
- κατακόκκινα μάγουλα?
- χαμηλή απόδοση;
- παστοσύνη?
- ισχυρός καρδιακός παλμός?
- απώλεια της αίσθησης στα δάχτυλα.
- αυπνία;
- σπασμούς.
Όλα αυτά όμως είναι περιοδικά, σπάνια, δεν εκφράζονται.
Δεν αξίζει να αγνοήσετε τέτοια συμπτώματα. Απαιτεί αλλαγή στον τρόπο ζωής, γιατί διαφορετικά θα οδηγήσει στην εξέλιξη της παθολογίας.
Η ανάπτυξη της υπέρτασης διευρύνει τη λίστα των συμπτωμάτων, εγγραφείτε:
- αταξία (διαταραχή συντονισμού των κινήσεων).
- πτώση της οπτικής οξύτητας.
- δυσφορία στο στήθος.
Επιπλέον, εκφράζεται η συμπτωματολογία, η οποία καταδεικνύεται από τα προσβεβλημένα όργανα-στόχους.
Ακόμη και ένας συνδυασμός μερικών συμπτωμάτων είναι λόγος για επίσκεψη σε γιατρό, μια ανεξάρτητη, ανεξέλεγκτη λήψη φαρμάκων μπορεί να επιδεινώσει την κατάσταση.
Επιπλοκές
Η μακρά πορεία της καλοήθους υπέρτασης ή η κακοήθης μορφή της προκαλεί υπερτασική κρίση, βραδυκαρδία, σχηματισμό επιπλοκών ως αποτέλεσμα βλάβης στις αρτηρίες των οργάνων-στόχων: καρδιά, νεφρά, εγκέφαλος, μάτια.
Υπερτασική κρίση
Βραχυπρόθεσμη αύξηση της αρτηριακής πίεσης (από αρκετές ώρες σε αρκετές ημέρες), της οποίας προηγείται συναισθηματική ή σωματική υπερένταση, άγχος, φόβος, διακυμάνσεις της ατμοσφαιρικής πίεσης, δηλητηρίαση, μέθη, φαρμακευτική αγωγή, αλκοόλ. Το φόντο είναι πάντα η υπέρταση, αλλά μια υπερτασική κρίση μπορεί να προκληθεί από:
- τοξίκωση εγκύων γυναικών.
- νεφρική ανεπάρκεια;
- όγκοι εγκεφάλου?
- νεφρική υπέρταση?
- νεφρίτιδα διαφόρων προελεύσεων.
- ενδοκρινικές διαταραχές?
- βλάβη.
Η αύξηση της αρτηριακής πίεσης πάνω από 200/120 συνοδεύεται από:
- κατάσταση πριν από λιποθυμία?
- ημικρανία;
- ζεσταίνομαι;
- ταχυκαρδία;
- ναυτία;
- δυσφορία στο στήθος?
- πρόβλημα όρασης.
Οι ασθενείς είναι φοβισμένοι, μπερδεμένοι, ληθαργικοί ή υπερδιεγερμένοι και μπορεί να λιποθυμήσουν. Η κρίση μερικές φορές θεωρείται ως προάγγελος καρδιακής προσβολής ή εγκεφαλικού επεισοδίου, οξείας ανεπάρκειας της αριστερής κοιλίας. Στο πλαίσιο των υψηλών αριθμών DBP και SBP, εμφανίζεται εγκεφαλοπάθεια. Ο σπασμός των αιμοφόρων αγγείων με αλλαγή της διαπερατότητάς τους προκαλεί εγκεφαλικό οίδημα.
Ο κίνδυνος έγκειται στην πιθανότητα αποκόλλησης αμφιβληστροειδούς, αστραπιαία ανάπτυξη στηθάγχης, καρδιακό άσθμα, πνευμονικό οίδημα, που απειλεί τη ζωή του ασθενούς.
Ωστόσο, στα αρχικά στάδια, το GB προχωρά εύκολα, σταματά γρήγορα.
Βραδυκαρδία
Ζάλη και προσυγκοπή με GB - μαρτυρούν υπέρ της ανάπτυξης βραδυκαρδίας - αυτό είναι ένα επικίνδυνο σύμπτωμα της πορείας της υπέρτασης, αφού στην ακραία περίπτωση οδηγεί σε καρδιακή ανακοπή. Επιπλέον, η βραδυκαρδία μπορεί να προκαλέσει:
- βλάβη στον καρδιακό μυ με την ανάπτυξη καρδιακής ανεπάρκειας, στεφανιαία επαναγγείωση.
- εξασθενημένη νεφρική λειτουργία με το σχηματισμό χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας.
- αγγειακή εγκεφαλοπάθεια, ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο.
- επίμονη αρτηριακή υπέρταση.
- βλάβη στις αρτηρίες, πρήξιμο του οπτικού νεύρου.
Μια υποτασική κρίση (πτώση της αρτηριακής πίεσης κάτω από το 100/60) στο φόντο της βραδυκαρδίας οδηγεί σε κατάρρευση με θανατηφόρο αποτέλεσμα.
Βλάβη οργάνου στόχου
Η αστάθεια της ροής του αίματος σε αυτά οδηγεί στην ανάπτυξη:
- IHD, στηθάγχη ή ανάπαυση, προέμφραγμα, AMI (οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου).
- προεγκεφαλικό, εγκεφαλικό (οξύ εγκεφαλοαγγειακό ατύχημα) ισχαιμικής ή αιμορραγικής φύσης.
- καρδιακό άσθμα?
- αορτικά ανευρύσματα?
- πνευμονικό οίδημα;
- CRF;
- ουραιμία;
- αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς.
Πιο συχνά από άλλους επηρεάζονται η καρδιά, τα αιμοφόρα αγγεία, ο εγκέφαλος και τα νεφρά.
| Όνομα οργάνου στόχου | Ο μηχανισμός ανάπτυξης επιπλοκών |
|---|---|
| Καρδιά | Η υπέρταση οδηγεί στην ανάπτυξη υπερτροφίας της αριστερής κοιλίας, καθώς η καρδιά πρέπει να σπρώξει το αίμα σε παραμορφωμένα αγγεία, κάτι που απαιτεί πρόσθετη προσπάθεια. Το μυοκάρδιο πυκνώνει, παύει να έχει αρκετό οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά. Ο μυς τεντώνεται, η καρδιά κουράζεται. Μια κουρασμένη καρδιά δεν μπορεί να χαλαρώσει πλήρως, εμφανίζεται χρόνια μυοκαρδιακή ανεπάρκεια λόγω υποξίας. Συχνά αυτή η κατάσταση καταλήγει σε αιφνίδιο θάνατο. |
| σκάφη | Οι αρτηρίες σε υψηλή πίεση είναι συνεχώς σπασμωδικές λόγω της συστολής των μυών του αγγειακού τοιχώματος, αυτό δεν τους επιτρέπει να χαλαρώσουν, ο μυϊκός ιστός μετατοπίζεται από τον συνδετικό ιστό, ολόκληρη η αγγειακή κλίνη αναδιαμορφώνεται. Οι μη αναστρέψιμες αλλαγές προκαλούν παραβίαση της οπτικής λειτουργίας, αθηροσκλήρωση των άκρων, νεφρικές διαταραχές, εγκεφαλοπάθεια. |
| Εγκέφαλος | Ο αγγειακός σπασμός στο 25% οδηγεί σε εγκεφαλικά επεισόδια. Η έλλειψη παροχής αίματος στον εγκέφαλο είναι η αιτία για ισχαιμικό εγκεφαλικό (70% όλων των περιπτώσεων), αλλαγές στην αγγειακή διαπερατότητα - αιμορραγικό εγκεφαλικό (30%). Όμως η πιο συχνή επιπλοκή του υποσιτισμού και της παροχής οξυγόνου στον εγκέφαλο είναι η εγκεφαλοπάθεια – συνοδευόμενη από νευρολογικά συμπτώματα, που οδηγούν σε άνοια. |
| νεφρά | Οι νεφροί είναι ένα από τα όργανα-στόχους που πάσχουν από GB. Η παθολογία μπορεί να θεραπευτεί μόνο με έγκαιρη διάγνωση. Όμως η νόσος ρέει στην αρχή ασυμπτωματικά και κατά λάθος διαγιγνώσκεται στις προφυλακτικές εξετάσεις για λευκωματουρία. Εάν χαθεί η στιγμή, τότε η CRF με ουραιμία και θάνατο περιμένει τον ασθενή μπροστά. |
Διαγνωστικά
Ο σκοπός της εξέτασης ενός ασθενούς με υποψία υπέρτασης:
- επιβεβαιώστε τη σταθερότητα της υπέρτασης.
- εξαιρέσει τον δευτερεύοντα χαρακτήρα του·
- εντοπίστε κατεστραμμένα όργανα-στόχους, προσδιορίστε τον βαθμό παραμόρφωσής τους, το στάδιο της GB, τον κίνδυνο επιπλοκών.
Για να το κάνετε αυτό, συλλέξτε προσεκτικά το ιστορικό, πραγματοποιήστε μια φυσική εξέταση, εντοπίστε τους παράγοντες κινδύνου και το επίπεδο διακυμάνσεων της αρτηριακής πίεσης, τη συχνότητα των κρίσεων και των συννοσηροτήτων. Εγγύηση αξιοπιστίας είναι η σωστή μέτρηση της αρτηριακής πίεσης. Ο αλγόριθμος είναι απλός:
- Η πίεση μετριέται σε ηρεμία, σε άνετη θέση (όλοι οι προκλητικοί παράγοντες αποκλείονται σε μια ώρα: καφές, ενεργειακά ποτά, αλκοόλ, νικοτίνη, φάρμακα, τοξίνες, οφθαλμικές ή ρινικές σταγόνες).
- η περιχειρίδα τοποθετείται στον ώμο στο ίδιο επίπεδο με την καρδιά, 2, 5 cm πάνω από τον οπίσθιο βόθρο.
- η πρώτη μέτρηση πραγματοποιείται και στα δύο χέρια, στη συνέχεια σε αυτό όπου οι δείκτες αποδείχθηκαν υψηλότεροι ή (εάν οι αριθμοί είναι ίσοι) στο χέρι που δεν λειτουργεί.
- επαναλαμβανόμενη μέτρηση όχι νωρίτερα από μερικά λεπτά μετά την πρώτη (αποκατάσταση του αγγειακού τόνου).
- με διαφορά στην πρώτη και στις επαναλαμβανόμενες μετρήσεις, η μέση τιμή λαμβάνεται ως αλήθεια.
Ο εργαστηριακός κύκλος περιλαμβάνει:
- UAC, OAM;
- βιοχημεία αίματος (γλυκόζη, κρεατινίνη, χοληστερόλη, τριγλυκερίδια).
- Δείγματα ούρων.
Ενόργανη εξέταση:
- ΗΚΓ, EchoCG (καρδιο υπερηχογράφημα);
- οφθαλμοσκόπηση?
- Υπερηχογράφημα οργάνων-στόχων;
- ΗΕΓ;
- αορτογραφία;
- ουρογραφία;
- Αξονική τομογραφία νεφρών και επινεφριδίων.
Χαρακτηριστικά της θεραπείας
Η θεραπεία της αρτηριακής υπέρτασης στοχεύει στην ομαλοποίηση των δεικτών πίεσης και στη διόρθωση της εργασίας των εσωτερικών οργάνων. Είναι απαραίτητο να ξεκινήσει η θεραπεία αμέσως μετά την ανίχνευση της παθολογίας προκειμένου να αποφευχθούν ή να ελαχιστοποιηθούν οι επιπλοκές. Για να το κάνετε αυτό, χρησιμοποιήστε φάρμακα, μη φαρμακευτική θεραπεία.
Φάρμακα
Η επιλογή της θεραπείας για ασθενείς με υπέρταση υπόκειται σε διάφορους κανόνες:
- Η υπέρταση με χαμηλό ή μεσαίο κίνδυνο επιπλοκών περιλαμβάνει το διορισμό ενός φαρμάκου μιας συγκεκριμένης ομάδας αντιυπερτασικών φαρμάκων.
- για υπέρταση με υψηλό ή πολύ υψηλό κίνδυνο, συνταγογραφούνται δύο φάρμακα από διαφορετικές ομάδες στην ελάχιστη δόση.
- εάν η αρτηριακή πίεση στόχος (κάτω από 140/90) δεν επιτυγχάνεται με χαμηλό ή μέτριο κίνδυνο επιπλοκών, η δόση του συνταγογραφούμενου φαρμάκου αυξάνεται ή αντικαθίσταται με φάρμακο από άλλη ομάδα.
- εάν η αρτηριακή πίεση στόχος δεν επιτευχθεί σε ασθενείς με υψηλό ή πολύ υψηλό κίνδυνο επιπλοκών, αυξήστε τη δόση των φαρμάκων που έχουν ήδη συνταγογραφηθεί ή προσθέστε ένα τρίτο από άλλη ομάδα.
- εάν η πίεση μειωθεί γρήγορα, ο ασθενής αισθάνεται δυσφορία, είναι απαραίτητο να ανασταλεί η θεραπεία μέχρι να συμβεί προσαρμογή στη νέα κατάσταση.
Η βέλτιστη πίεση στόχος θεωρείται ότι είναι 120/80 ή 110/70 μονάδες, ανάλογα με την ηλικία του ασθενούς.
Συχνά χρησιμοποιούνται συνδυασμοί φαρμάκων από διαφορετικές ομάδες και είναι απαραίτητο να εστιάσουμε αποκλειστικά στις συστάσεις του γιατρού, καθώς υπάρχουν απαράδεκτοι συνδυασμοί φαρμάκων.
Διατροφικά χαρακτηριστικά
Η θεραπεία της υπέρτασης με δίαιτα στοχεύει στη μείωση του βάρους του ασθενούς, αφού κάθε επιπλέον 10 κιλά αυξάνει την πίεση κατά 10 μονάδες.
Για να γίνει αυτό, συνιστάται η κατανάλωση περισσότερων φυτικών τροφών (λαχανικά, φρούτα, δημητριακά, όσπρια), γαλακτοκομικά προϊόντα, εξαίρεση τροφών που περιέχουν χοληστερόλη (λιπαρά), γλυκά, αρτοσκευάσματα, περιορισμός αλατιού (αν χρησιμοποιείται περισσότερο από 5 g αλάτι καθημερινά, αυτό οδηγεί σε κατακράτηση υγρών, αγγειακό σπασμό).
Είναι απαραίτητο να υπολογίσετε το σωστό πρόγραμμα κατανάλωσης (τουλάχιστον 1, 5 λίτρο νερού την ημέρα). Πρέπει να θυμόμαστε ότι η απώλεια βάρους αποτρέπει τον σακχαρώδη διαβήτη, ο οποίος είναι ένας ισχυρός παράγοντας κινδύνου για υπέρταση.
θεραπεία άσκησης
Η σωματική δραστηριότητα με δόση είναι εξαιρετικά σημαντική για ασθενείς με υψηλή αρτηριακή πίεση. Μειώνουν τον τόνο του συμπαθητικού νευρικού συστήματος, μειώνοντας τη συγκέντρωση της αδρεναλίνης, της νορεπινεφρίνης, η οποία μπορεί να σπάσει τα αιμοφόρα αγγεία, να αυξήσει την ταχυκαρδία.
Είναι η ανισορροπία μεταξύ της δύναμης της καρδιακής παροχής και της αγγειακής αντίστασης που δημιουργεί τον κίνδυνο ανάπτυξης παθολογίας. Η φυσικοθεραπεία (αγωνιστικό περπάτημα, κολύμπι, ασκήσεις αναπνοής) βελτιώνει την παροχή οξυγόνου στους ιστούς, αποτρέπει τις επιπλοκές, προάγει την απώλεια βάρους.
Πρόληψη, πρόγνωση
Στόχος της πρωτογενούς πρόληψης είναι η πρόληψη της ανάπτυξης της νόσου. Αυτό ισχύει για ασθενείς με κίνδυνο υπέρτασης (με παχυσαρκία, διαβήτη, βαρείς καπνιστές) και υπερτασικούς ασθενείς με οριακή παθολογία ή παθολογία πρώτου σταδίου. Για αυτό χρειάζεστε τα εξής:
- κόψτε το κάπνισμα, καθώς η νικοτίνη είναι αυτή που μειώνει τη ζωή ενός υπερτασικού ασθενούς κατά 10-15 χρόνια και διπλασιάζει τον κίνδυνο καρδιαγγειακών επιπλοκών.
- ορθολογική, χαμηλής περιεκτικότητας σε θερμίδες, αθηρογόνο, δίαιτα με υποάλατα με μέλι, αποξηραμένα φρούτα, εσπεριδοειδή, θαλασσινά, περιορισμό ζωικών λιπών.
- αποκλεισμός παραγόντων κινδύνου·
- εξάλειψη της υποδυναμίας?
- αντιστρες (φυσιοθεραπεία, χαλάρωση, ήπια ηρεμιστικά).
- 8 ώρες καθημερινό ύπνο?
- άρνηση αλκοόλ.
Η δευτερογενής πρόληψη περιλαμβάνει την τήρηση ενός τρόπου ζωής που απαιτεί πρωτογενή πρόληψη, φάρμακα και τακτική παρακολούθηση της αρτηριακής πίεσης. Στοχεύει στην πρόληψη της ανάπτυξης βλαβών των οργάνων-στόχων.
Η υπέρταση είναι ο κύριος παράγοντας κινδύνου για τα περισσότερα καρδιαγγειακά νοσήματα, από τα οποία η θνησιμότητα είναι το 53, 1% της συνολικής θνησιμότητας του πληθυσμού, κάτι που είναι ιδιαίτερα σημαντικό, αφού το 25% της υπέρτασης είναι ασυμπτωματική. Η πρόγνωση θεωρείται ευνοϊκή μόνο για τα πρώτα στάδια της ανάπτυξης της παθολογίας, εδώ στο 80% των περιπτώσεων είναι δυνατόν να αποφευχθεί η ανάπτυξη της νόσου.
GB 2-3 στάδια οδηγεί σε αναπηρία κυρίως νεαρούς άνδρες (έως 50 ετών). Ο συνδυασμός πολλών παραγόντων κινδύνου αυξάνει την αιφνίδια καρδιακή ανακοπή κατά 50%. Το θετικό αποτέλεσμα της σύνθετης θεραπείας της παθολογίας έχει εγγύηση 5 ετών.